Η Θηρασιά κατά την διάρκεια της ακμής της, υπήρξε Δήμος που συστάθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 13ης Οκτωβρίου 1834 «περί σχηματισμού των Δήμων του Ν. Κυκλάδων» και κατατάχθηκε στη Γ’ Κατηγορία με πληθυσμό 319 κατοίκους και έδρα το Πολίχνιον της Θηρασιάς.
Ο πληθυσμός του νησιού αυξανόταν σταδιακά μέχρι το 1895 όπου έφθασε τους 855 κατοίκους. Το 1912 συστάθηκε η Κοινότητα Θηρασίας με έδρα τον οικισμό του Μανωλά, η οποία με διάφορες μεταβολές διατηρήθηκε έως το 1997, και με το νόμο Καποδίστρια ενώθηκε με την Κοινότητα της Οίας. Η κρίση στη ναυτιλία στις αρχές του 20ου αιώνα και ο καταστροφικός σεισμός του 1956 ανάγκασαν τους Θηρασιώτες να μεταναστεύσουν για να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται στους 268 κατοίκους.
Η Θηρασιά είναι ένα μικρό κομμάτι από τη δυτική ακτή της αρχαίας Στρογγύλης, που αποκόπηκε μετά το φοβερό σεισμό του 1650 π.Χ. Σήμερα μαζί με τι Σαντορίνη και το Ασπρονήσι συμπληρώνει νοητά το αρχαίο κυκλικό σχήμα της Στρογγύλης. Ένα τυχαίο γεγονός αποκάλυψε ότι η κόρη του βασιλιά Θήρα, η Θηρασιά έκρυβε για χιλιάδες χρόνια στα σπλάχνα της απομεινάρια αρχαίου πολιτισμού μετά τη μεγάλη καταστροφή και τον όλεθρο του ηφαιστείου το 1650 π.Χ. Στα μέσα του 18ου αιώνα γινόταν μεγάλη εξαγωγή πουζολάνης από το ορυχείο της οικογένειας Νικολάου Σπυρίδωνα Αλαφούζου στη Θηρασιά που χρησιμοποιούνταν τότε για τη κατασκευή της Διώρυγας του Σουέζ. Οι εργάτες του ορυχείου σκάβοντας τη γη έφεραν στο φως ερείπια ενός κτιρίου, απομεινάρια πήλινων αγγείων και ανθρώπινα λείψανα. Αυτή η ανακάλυψη ήταν η αιτία για τις ανασκαφές που ακολούθησαν στο Ακρωτήρι και σε άλλες περιοχές της Σαντορίνης.