ΜΥΚΟΝΟΣ

Satelite Map
Πατήστε για μεγέθυνση ΜΙΚΡΗ ΒΕΝΕΤΙΑ Πατήστε για μεγέθυνση ΚΗΠΟΣ Πατήστε για μεγέθυνση ΠΑΡΑΛΙΑ Πατήστε για μεγέθυνση ΠΑΡΑΛΙΑ Πατήστε για μεγέθυνση ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ Πατήστε για μεγέθυνση ΔΙΧΤΥΑ ΨΑΡΑΔΩΝ Πατήστε για μεγέθυνση Ο ΠΕΤΡΟΣ Πατήστε για μεγέθυνση ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ

Η Μύκονος μαζί με τη Δήλο, τη Ρήνεια και μερικές βραχονησίδες αποτελούν ενιαίο νησιωτικό σύμπλεγμα. Η Μύκονος είναι νησί επίπεδο, με έκταση 75 τετρ. χλμ. και υψόμετρο 364 μέτρα. Κυρίαρχο πέτρωμα της είναι ο γρανίτης, ενώ αισθητή είναι η απουσία δένδρων με παρουσία θαμνώδους βλάστησης σε ορισμένα μόνο σημεία του νησιού (Πάνορμος, Καλαφάτης, Φτελιά). Η Ρήνεια (13 τετρ. χλμ., 149μ.) είναι επίπεδη και χρησιμοποιείται για βοσκή κοπαδιών, ορισμένα σημεία της καλύπτονται από φρύγανα, ενώ υπάρχουν εγκαταλελειμμένα χωράφια. Το Τραγονήσι (1,1 τετρ. χλμ., 149μ) είναι βραχώδες και δύσβατο, με απότομα σημεία. Υπάρχουν σ' αυτό μεταλλεία κι επίπεδες περιοχές. Τέλος, τα Σταπόδια (0,5 Κm2, 133 m) είναι βραχώδη με απότομα σημεία, περιορισμένης έκτασης θαμνώδεις περιοχές, φρύγανα και λιγοστές επίπεδες επιφάνειες. 

Το κλίμα της Μυκόνου είναι εύκρατο, αρκετά ξηρό, με ήπιους, κατά κανόνα, χειμώνες. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κλίματος είναι οι ισχυροί βόρειοι άνεμοι (τα γνωστά «μελτέμια») που πνέουν το καλοκαίρι, κατά την διάρκεια της ημέρας. Το χιόνι είναι σπάνιο, οι βροχές  ανύπαρκτες το καλοκαίρι και μάλλον λίγες τον χειμώνα. Ο ήλιος, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι λαμπρός και πολύ ζεστός άρα και επικίνδυνος, γεγονός που  πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ο επισκέπτης του νησιού.

Το "σεληνιακό τοπίο" της Μυκόνου κρύβει πολλή περισσότερη ζωή απ' όσο θα συμπέραινε κάποιος κρίνοντας από την πρώτη ματιά: οι γυμνοί λόφοι κρατούν πολλούς μικρούς "θησαυρούς" μακριά απ' τα μάτια του μέσου επισκέπτη.  Στους βράχους και στις ξερολιθιές, μια μεγάλη σαύρα μ' αγκαθωτή εμφάνιση είναι το "σήμα κατατεθέν" της Μυκόνου, περισσότερο από οποιονδήποτε πελεκάνο.  Από αυτή τη "μυκονιάτικη σαύρα", ευρύτατα διαδεδομένη στη γη της Ιωνίας, πήρε τ όνομά του ο κροκόδειλος του Νείλου. Όταν οι Ίωνες έφτασαν στην Αίγυπτο, συνέκριναν τη μορφή των αληθινών κροκοδείλων (που ως τότε ονομάζονταν "χαμψαι") μ' εκείνη των σαυρών της πατρίδας τους και τους έδωσαν  το ίδιο όνομα. Στη Μύκονο, ο "χερσαίος κροκόδειλος" ονομάζεται, ακόμα και σήμερα, "κροκοδειλάκι" ή "κορκόδειλας" κι η παρουσία του είναι εμφανέστατη στο νησί (από παλαιότερο άρθρο του Αχιλλέα Δημητρόπουλου, - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή).

Οι παραθαλάσσιοι υγρότοποι του  Πανόρμου και της Φτελιάς που, πλημμυρίζοντας εποχιακά, μεταβάλλονται σε μικρές λιμνοθάλασσες, σημαντικούς σταθμούς για τα μεταναστευτικά πουλιά. Ρέματα και λεκάνες απορροής των υδάτων σχηματίζονται σε πολλά σημεία, όπως την περιοχή του Μαραθιού, όπου δημιουργήθηκε μαζί με το φράγμα ένας νέος υγρότοπος, καθώς και στην Άνω Μερά, ενώ οι αμμώδεις ακτές του νησιού είναι πλούσιες σε πυριτική άμμο.

Η κτηνοτροφία που διατηρείται οριακά  σήμερα στο νησί, δίνει τη γνωστή "κοπανιστή", είδος μαλακού πικάντικου τυριού, και "ξυνότυρα" σε περιορισμένες ποσότητες. Τα αλλαντικά της Μυκόνου, λουκάνικα, "λούζες", "παϊδες" κτλ. είναι πάντα περιζήτητα από τους Έλληνες και ξένους καλοφαγάδες.

Θα πρέπει, τέλος, να γίνει ιδιαίτερη αναφορά  στα ονομαστά άλλοτε και πολυβραβευμένα "αμυγδαλωτά" της Μυκόνου, είδος παραδοσιακών γλυκισμάτων ανατολίτικου τύπου με εξαίσιο άρωμα και γεύση και στη "σουμάδα", (είδος παραδοσιακού μη αλκοολούχου δροσιστικού ποτού) με βάση επίσης το αμύγδαλο.

Η μυκονιάτικη λούζα είναι ένας πολύ χαρακτηριστικός όσο και νόστιμος μεζές που συναγωνίζεται σε προτίμηση, για όσους ξέρουν από ελληνικές λιχουδιές, τα - περίφημα επίσης - λουκάνικα της Μυκόνου. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό αλλαντικό που γίνεται από ντόπιο χοιρινό και περιλαμβάνει ολόκληρο το φιλέτο από τη ράχη του ζώου με το λίγο λίπος που το περιβάλλει. Αυτό, στεγνώνει και "ψήνεται" στο βοριά των αρχών του χειμώνα και τον ήλιο, ετοιμασμένο με αρκετό αλάτι, πιπέρι και άλλα μυρωδικά (θρούμπη). Αφού ωριμάσει η λούζα, διατηρείται για όσον καιρό θέλουμε στην κατάψυξη, για να μη χάσει τη δροσιά της στεγνώνοντας. Σερβίρεται ως εκλεκτός μεζές, κομμένη σε λεπτές φέτες που παίρνουν χρώμα σκούρο ροδοκόκκινο και αφήνουν στο στόμα όλη τη νοστιμιά και το πλούσιο άρωμά της. Η μικρή λούζα που φτιάχνεται από τον άλλο ραχιαίο μύ του χοίρου, το "ψαρονέφρι", είναι ακόμα πιο τρυφερή και λέγεται "μπούμπουλο".

Η κοπανιστή της Μυκόνου είναι ένα τυπικό, πολύ πικάντικο τυρί. Συνοδεύει θαυμάσια το ούζο και κάθε δυνατό ελληνικό απεριτίφ, επάνω σε ψωμί ή - σύμφωνα με το μυκονιάτικο τρόπο- σε μουσκεμένο κρίθινο παξιμάδι, μαζί με ντομάτα ή αγγούρι. Η κοπανιστή είναι το αποτέλεσμα μιάς ελεγχόμενης και επαναλαμβανόμενης ζύμωσης που γίνεται με τη φροντίδα του παραδοσιακού τυροκόμου, σε βάση ντόπιου ανάμικτου τυριού (αιγοπρόβειου), το οποίο αφού ωριμάσει, διατηρείται εύκολα μέσα σε πήλινο ή γυάλινο βάζο. Η παρασκευή της είναι γνωστή και στα άλλα κυκλαδονήσια, αλλά διαφέρει αισθητά από την κοπανιστή των άλλων νησιών και θεωρείται ως η πλέον δυνατή και αρωματική.

Ο κλασικός μύθος θέλει θαμμένους κάτω από τους επιβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς της Μυκόνου τους Γίγαντες, που εξόντωσε ο Ηρακλής κατά τη Γιγαντομαχία. Το όνομά της φαίνεται να δηλώνει το "σωρό λίθων" ή τον "πετρώδη τόπο". Κατά μία μεταγενέστερη παράδοση, το νησί  συνδέεται με τον ήρωα Μύκονο, γιο του βασιλιά της Δήλου Άνιου.

Κάρες και Φοίνικες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Μυκόνου, αλλά οι Ίωνες εγκαταστάθηκαν και κυριάρχησαν εδώ γύρω στο 1000 π.Χ. Αναφέρεται ότι στο νησί υπήρχαν δύο πόλεις, ότι στάθμευσαν εδώ ο Δάτις κι ο Αρταφέρνης το 490 π.Χ. κι ότι ήταν μάλλον νησί φτωχό. Λατρεύονταν εδώ κυρίως ο Διόνυσος, η Δήμητρα, ο Δίας, ο Απόλλων, ο Ποσειδώνας κι ο Ηρακλής.

Οι Ρωμαίοι κατακτητές έδωσαν τη θέση τους  στους  Βυζαντινούς , οι οποίοι τον 7ο αιώνα έκτισαν στο νησί αμυντικά έργα κατά των Αράβων πειρατών, και κράτησαν στην κυριαρχία τους  τη Μύκονο μέχρι τον 12ο αιώνα.

Μετά τη θλιβερή κατάληξη της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204, το νησί παραχωρείται στους Ανδρέα και Ιερεμία Γκύζη. Το 1292 λεηλατείται από Καταλανούς και αφήνεται πάλι στον άμεσο έλεγχο των Βενετών. Έκτοτε, απετέλεσε ενιαία ενετική εδαφική κτήση μαζί με  την Τήνο. Κατά τη διάρκεια της επικυριαρχίας των Βενετών, καταστρέφεται από το Μπαρμπαρόσα, ναύαρχο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.

Επί Οθωμανών, υπάγεται στη δικαιοδοσία του αρχηγού του Οθωμανικού στόλου, του Καπουδάν-Πασά και σχεδόν αυτοδιοικείται κατά το σύστημα της εποχής, έχοντας Βοεβόδα και Επιτρόπους, που προσπαθούν όπως μπορούν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από Τούρκους και Βενετούς.

Ο πληθυσμός της Μυκόνου που κυμαίνονταν, κατά κανόνα, τη νεώτερη περίοδο μεταξύ 2.000 και 5.000 ψυχών ενισχύθηκε μέχρι τα τέλη του 18ου - αρχές του 19ου αιώνα, από πάροικους από την Κρήτη ή τα κοντινότερα νησιά Νάξο, Φολέγανδρο, Σίκινο, Κίμωλο κ.λπ. ύστερα από λιμούς και επιδημίες, επακόλουθα των συχνών πολέμων. Το νησί, υπήρξε σημαντικός σταθμός ανεφοδιασμού για τα ξένα εμπορικά πλοία. Οι Μυκονιάτες, την ίδια περίοδο, επιδόθηκαν βαθμιαία με επιτυχία στη ναυτιλία και το εμπόριο, έχοντας δοκιμαστεί προηγουμένως και στην πειρατεία.

Κατά την Επανάσταση του 1821, οι Μυκονιάτες οδηγημένοι από την Μαντώ Μαυρογένους (γόνο ισχυρής αριστοκρατικής οικογένειας και μεγαλωμένη στην Τεργέστη με τις ιδέες του Διαφωτισμού), αποκρούουν με επίθεση μοίρας του Τουρκικού στόλου (1822) και συμμετέχουν στον απελευθερωτικό αγώνα.

Με τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, η Μύκονος έχει μία δυναμική αστική και μικροαστική τάξη, που καλλιεργεί ιδιαίτερα τους δεσμούς της με τη νότια Ρωσία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αλεξάνδρεια, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, και την ανερχόμενη Σύρο.

Η πλήρης επικράτηση όμως της τεχνολογίας του ατμού προς τα τέλη του 19ου αι. και η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου (1904) της αφαίρεσαν τη δύναμή της και πολλοί Μυκονιάτες ξενιτεύονταν σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, κάποιοι στο εξωτερικό (Ρωσία μέχρι τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, ύστερα Η.Π.Α.) και άλλοι στα νέα αστικά κέντρα του εσωτερικού (Πειραιάς, Αθήνα).

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές, που είχε ξεκινήσει από το 1873 στη Δήλο η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή της Αθήνας, καθιέρωσαν  την περιοχή στη συνείδηση της αλλοδαπής και ντόπιας "ελίτ" που είχε την άνεση και την επιθυμία να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Ήδη, από το 1930 αρκετοί διάσημοι επώνυμοι επισκέπτονταν το νησί και ανακάλυπταν μαζί με τις εντυπωσιακές αρχαιότητες της Δήλου, τις δικές του σπάνιες χάρες. Με την αλματώδη ανάπτυξη της βιομηχανίας του τουρισμού στη νότια Ευρώπη μεταπολεμικά, η Μύκονος αφομοιώνει αρκετά καλά τα νέα δεδομένα και, με την εργατικότητα, το αμίμητο "στυλ" και την επιχειρηματική αντίληψη των ανθρώπων της, διεκδικεί μια από τις πιο αξιοζήλευτες θέσεις στη διεθνή τουριστική αγορά.

Δήλος 

Το ιερό νησί των Αρχαίων Ελλήνων το οποίο, σύμφωνα με την μυθολογία, φανερώθηκε μέσα από τα κύματα του Αιγαίου από τον Ποσειδώνα στην, καταδιωκόμενη από την Ήρα, Λητώ, η οποία εκεί και γέννησε τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Στη Δήλο σώζονται σε αρκετά καλή κατάσταση τα ερείπια ενός από τους μεγαλύτερους  και τους πιο εντυπωσιακά οργανωμένους οικισμούς της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. Το νησί πρωτοκατοικήθηκε την 3η χιλιετία π.Χ πιθανά από τους Κάρες. Μετατρέπεται στις αρχές του 10 αιώνα π.Χ  σε λατρευτικό κέντρο και έδρα Μεγάλης Αμφικτιονίας του Αιγαίου. Στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ οι Αθηναίοι κυριαρχούν στο ιερό νησί. Το 540 π.Χ, ο Πεισίστρατος αποφασίζει την πρώτη κάθαρσή του νησιού , ενώ με τη δεύτερη, το 426 π.Χ, μεταφέρονται τα οστά όλων των νεκρών της Δήλου στο γειτονικό νησί Ρήνεια και απαγορεύονται πλέον οι γεννήσεις και οι θάνατοι στο νησί του Απόλλωνα ώστε να μη μιαίνουν το Ιερό του.

Με την έλευση των Μακεδόνων το 315 π.Χ το νησί αποκτά την ανεξαρτησία του και τη δυνατότητα να αναπτυχθεί εμπορικά. H εγκατάσταση των Ρωμαίων αργότερα, έχει σαν αποτέλεσμα την αθρόα προσέλευση Αιγυπτίων, Συρίων  και Ιταλών και την περαιτέρω ανάπτυξη του νησιού έως το 88 π.Χ όπου κατά τη διάρκεια των Μιθριδατικών πολέμων, δέχεται δύο φοβερές επιθέσεις και αρχίζει να φθίνει έως την τελική εγκατάλειψη του τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Μετά από αιώνες ακινησίας η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκινά ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο το 1873 και η Δήλος ξαναβγαίνει από την αφάνεια, αποκαλύπτοντας την πλούσια Ιστορία της σε ολόκληρο τον Κόσμο. Το αρχαιολογικό Μουσείο της Δήλου είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα της Ελλάδας. Η Δήλος και η Ρήνεια τελούν υπό την προστασία του Υπουργείου Πολιτισμού και απαγορεύονται ο ελλιμενισμός σκαφών και η διανυκτέρευση ατόμων χωρίς ειδική άδεια.

Δραφάκι, Βρύση, Γλάστρος, Πλατύ - Γιαλός

Ενδιαφέροντα μικρά μνημεία βρίσκονται διάσπαρτα σε αγροτικές - έως πρότινος - περιοχές και στα Νότια της Χώρας: στο Δραφάκι (Πασπάρι), μπορεί κανείς να δει μερικά παλαιότατα αλλά καλά διατηρημένα ξωκλήσια. Στη Βρύση, αποκαλύφθηκε πριν από λίγα χρόνια ένας ασυνήθιστος για τις Κυκλάδες θολωτός τάφος της Μυκηναϊκής περιόδου, με πλούσιο και ενδιαφέρον περιεχόμενο που μαρτυρεί τις ιδιαίτερες σχέσεις του νησιού με τα ελλαδικά μυκηναϊκά κέντρα. Στην ίδια περιοχή, υπάρχουν θαυμάσιοι περιστερεώνες μέσα σε παλιούς κήπους. Στη μυκονιάτικη ύπαιθρο σώζονται ακόμα τα ερείπια μερικών αρχαίων τετράγωνων ή στρογγυλών πύργων, που θα πρέπει να άνηκαν σε κάποιο αμυντικό σύστημα του νησιού: Ο πύργος στη Ληνώ, διαμέτρου 10μ. Ο πύργος στη θέση Πόρτες που δεσπόζει του Πλατύ - Γιαλού, με αρκετά μικρότερη διάμετρο (3,5μ.), εντυπωσιάζει με την διατηρούμενη πορτωσιά του. Επίσης υπάρχουν αρχαία πηγάδια που χρησιμοποιούνται ακόμα, όπως το πηγάδι "του Γιάνναρου", μια υπόγεια  δεξαμενή κτισμένη με γρανιτόλιθους και σκάλα για την κάθοδο στο νερό. Ένα άλλο πηγάδι, ο «Πούαδος», με βαθμίδες στο πλάι να εξασφαλίζουν εύκολη πρόσβαση, διατηρείται κάτω από τον περιφερειακό δρόμο Τούρλου – Κόρφου, στο ύψος της Ταγκούς.

Μικρή Βενετία

Ανάμεσα Κάστρου και Σκάρπας είναι η γραφική γειτονιά που με τα πολύχρωμα μπαλκόνια της και τα ξύλινα "μπουντιά" κρέμεται - θαρρείς - πάνω από την θάλασσα. Μπορεί να απολαύσει κανείς από εδώ σίγουρα ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας.

Εκκλησία της Παραπορτιανής

H Παραπορτιανή αποτελεί ένα ξεχωριστό αξιόλογο αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα, στην δημιουργία του οποίου δεν συνέβαλε μόνο ο άνθρωπος, αλλά και ο χρόνος, που με τις τυχαίες φθορές που προκάλεσε, δημιούργησε ένα τελικό αποτέλεσμα ανεπανάληπτης αισθητικής. Η  "Παραπορτιανή" πήρε το όνομά της, από το γεγονός ότι βρίσκεται δίπλα στη μικρή Β.Δ. πύλη, "το παραπόρτι" του μεσαιωνικού τείχους της Μυκόνου. Στην πραγματικότητα αποτελεί διώροφο συγκρότημα πέντε (5) εκκλησιών, όπου οι τέσσερις  από αυτές είναι στο ισόγειο και η μία υπερυψωμένη. Αυτή ακριβώς η εκκλησία είναι που φέρει και το όνομα της Παναγίας  Παραπορτιανής. Δημιουργήθηκε σε πρώτη φάση κατά το διάστημα μεταξύ 16ου και 17ου αιώνα και η αρχιτεκτονική της μοναδικότητά της, την έχουν αναδείξει σε σημαντικό μνημείο, όχι μόνο για την Μύκονο, αλλά και για ολόκληρο το Αιγαίο.

Ζοωδόχος Πηγή (Μητρόπολη), Πανχάρα, Αγία Κυριακή, Άγιος Νικόλαος του Γιαλού, Αγία Ελένη

Αυτές οι εκκλησίες είναι μερικές από τις πολλές και αξιοσημείωτες μεταβυζαντινές εκκλησίες της Χώρας, με ωραία αρχιτεκτονική, σημαντικές εικόνες και λεπτοδουλεμένα τέμπλα. Ο μεγάλος αριθμός των εκκλησιών εξηγείται με τα πολλά τάματα  και την παλαιά συνήθεια των Μυκονιατών να τοποθετούν στους τοίχους των εκκλησιών τα οστά των νεκρών τους.

Καλαφάτης - Διβούνια 

Στα Ν.Α. της  Άνω Μεράς, απέναντι από την παραλία του Καλαφάτη στη θέση Διβούνια - Ταρσανάς, διατηρούνται επάνω στο μικρό δίδυμο ακρωτήριο τα ίχνη προϊστορικής (πρωτοκυκλαδικής) Ακρόπολης.

Συγκρότημα των Κάτω Μύλων

Στα νότια της Χώρας, μεταξύ της γραφικής Αλευκάντρας και της συνοικίας του Νιοχωριού, προσανατολισμένοι στο πέλαγος, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη με τους ολόλευκους επιβλητικούς όγκους τους. Σήμερα, διατηρούνται οι επτά από τους δέκα, που υπήρχαν ως τις αρχές του 20ου αιώνα και άλεθαν με την δύναμη του βοριά τα ντόπια σιτηρά. Οι μύλοι της Μυκόνου, προμήθευαν με αλεσμένο σιτάρι και αλεύρι τους φούρνους του νησιού, το οποίο ως αναγκαίος σταθμός για τα διερχόμενα από το Αιγαίο πλοία, τα προμήθευε, με την σειρά του, με παξιμάδια. Ένας τέτοιος μνημειακός φούρνος που λειτουργεί μέχρι σήμερα με ξύλα, είναι ο γνωστός «Φούρνος του Γιώρα’’ στο Νιοχώρι.

Φτελιά - Πώρος

Σε πολλά μέρη του νησιού, όπως στην περιοχή του όρμου Πάνορμος, έχουν εντοπιστεί προϊστορικά κτίσματα.  Σημαντικότερος Νεολιθικός οικισμός  είναι αυτός της Φτελιάς. Στην ίδια θέση είναι πιθανό να υπήρχε από την αρχαϊκή περίοδο και ο τάφος του  Αίαντα του Λοκρού, ήρωα του Τρωϊκού πολέμου που λατρεύονταν στη Μύκονο.

Το Μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής

Ιδρύθηκε το 1542 σε θέση όπου προϋπήρχε παλαιά εκκλησία των Εισοδίων της Παναγίας. Από το 1757 μέχρι και το 1767 η μονή, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ανακαινίσθηκε από τον ιερομόναχο Ιγνάτιο Μπάσουλα και απέκτησε τη σημερινή της μορφή. Το αξιοθαύμαστο ξυλόγλυπτο, τεχνοτροπίας «μπαρόκ» τέμπλο του τρίκλιτου ναού, ο επισκοπικός θρόνος και ο άμβωνας (τέλη 18ου αι.) λέγεται ότι κατασκευάστηκαν στην Φλωρεντία, ενώ οι ωραίες εικόνες του τέμπλου ανήκουν στον αγιογράφο Ιωάννη "τον εκ Κερκύρας". Η αρχιτεκτονική του συγκροτήματος, η πλούσια ανάγλυφη διακόσμηση του μαρμάρινου κωδωνοστασίου και της βρύσης εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Στις συλλογές του μοναστηριού υπάρχουν παλιά εργαλεία και σκεύη, σημαντικά εκκλησιαστικά κειμήλια, αρχιερατικά άμφια, επίπλωση (ένας ξυλόγλυπτος επιτάφιος, αναλόγια κ.α), μεταβυζαντινές εικόνες και διάφορα άλλα αφιερώματα.

Το Μοναστήρι του Παλαιοκάστρου

Πρόκειται για γυναικεία μονή του 18ου αιώνα, τυπικό δείγμα μοναστηριακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων, που βρίσκεται στα βόρεια της Ανω Μεράς. Το όνομά της το οφείλει στον ομώνυμο γειτονικό λόφο ("Παλιόκαστρο") που στέφεται από μεσαιωνικό κάστρο, Βυζαντινό και στη συνέχεια ανακαινισμένο από τους Γκύζη. Μεταξύ άλλων, στην ίδια περιοχή, επισκεπτόμαστε και  την εκκλησία του Αγ. Βλάση με τον μεγάλο περιστερεώνα της και ένα ιδιότυπο προϊστορικό ταφικό μνημείο, αποτελούμενο από ένα μεγάλο γρανιτόλιθο  ο οποίος υψώνεται 3μ.  πάνω από το έδαφος.

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη

Εκτός των 10.000 τόμων της (το μεγαλύτερο μέρος τους ανήκει στη ιστορική βιβλιοθήκη του Αλεξάνδρου Μελετόπουλου), η Βιβλιοθήκη στεγάζει μια πλούσια συλλογή από φωτογραφίες, έγραφα του 18ου και του 19ου αιώνα, χαρακτικά κ.α. Βρίσκεται στην Αγία Κυριακή στη Χώρα, στο ισόγειο του θαυμάσιου αρχοντικού Καμπάνη (18ος  αιώνας).

Η Παναγιά "Λοζαρία"

Βρίσκεται στην πλατεία της Αλευκάντρας, με το οικόσημο των Βουρβόνων στην πρόσοψη (χτίστηκε επί Λουδοβίκου ΙΔ΄).

Μαράθι - Αμπελόκηπος

Δύο ακόμα αξιόλογα εκκλησιαστικά μνημεία του νησιού είναι ο Αγιος Παντελεήμονας στο Μαράθι, χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής του 17ου αι. με εξαίρετες εικόνες, τοιχογραφίες κλπ., καθώς και ο Άγιος Γεώργιος, τέλη του 17ου αι. στον Αμπελόκηπο της Άνω Μεράς.

Τα Τρία Πηγάδια

Στην ομώνυμη θέση στο κέντρο σήμερα της πόλης, τα πηγάδια αυτά κυρίως εξασφάλιζαν από τα μέσα του 18ου αι. έως την δεκαετία του 50, την ύδρευση της Χώρας Μυκόνου.

Το Δημαρχείο 

Κομψό, με κεραμοσκεπή, διώροφο κτίριο του 1780 κατασκευάστηκε κατά την, μετά τα «Ορλωφικά», περίοδο για να αποτελέσει την έδρα του Ρώσου Γενικού Πρόξενου του Αρχιπελάγους. Περιήλθε μερικά χρόνια αργότερα στην δικαιοδοσία της Κοινότητας (του τοπικού οργάνου αυτοδιοίκησης του νησιού που λειτουργούσε πριν από την Επανάσταση), για να στεγάζει μέχρι σήμερα τα γραφεία του Δήμου Μυκόνου. Δίπλα, το λιτό και επιβλητικό κτίριο "Του Μαύρου" υπήρξε το πρώτο δημόσιο σχολείο της Μυκόνου. Χτίστηκε επί Όθωνα (1859) σε σχέδια του Βαυαρού μηχανικού Βάιλερ.

Το σημαντικότερο τουριστικό ατού της Μυκόνου, είναι οι παραλίες της. Στη Μύκονο, και ιδιαίτερα στο νότιο τμήμα της, βρίσκονται οι περισσότερες και καλύτερες παραλίες που μπορεί να συναντήσει κανείς σ’ ένα τόσο μικρό νησί. Η πρόσβαση γίνεται με αυτοκίνητο ή μηχανή, μέσω ενός πολύ καλού οδικού δικτύου. Επίσης, το καλοκαίρι, πολλές νότιες παραλίες συνδέονται μεταξύ τους με καΐκια με τακτικά δρομολόγια, όλη την ημέρα.

Ξεκινώντας από τη Χώρα της Μυκόνου, στο λιμάνι της οποίας υπάρχει μια μικρή παραλία που πολλοί παραθεριστές και κάτοικοι της πόλης προτιμούν, και κατευθυνόμενοι  προς τα νότια, θα συναντήσουμε με τη σειρά τις εξής δημοφιλείς παραλίες:

Μεγάλη Άμμος: Η πιο κοντινή, προς τη Χώρα, αξιόλογη παραλία του νησιού.

Ορνός: Απάνεμη παραλία στα νότια του Κόρφου, με τακτική συγκοινωνία, σημαντικό αριθμό ξενοδοχείων, εστιατορίων. Μικρό ψαρολίμανο και ιδανικό αγκυροβόλιο για σκάφη αναψυχής. Διαθέτει σχολή κατάδυσης. Η πρώτη στη σειρά από τις νότιες παραλίες που ακολουθούν.

Ψαρού: Όμορφη, κοσμική και οργανωμένη παραλία με θαλάσσια σπορ (σχοληή καταδύσεων κ.ά.).

Πλατύς Γιαλός: Αποτελεί ίσως την πιο πολυσύχναστη παραλία της Μυκόνου. Διαθέτει όμορφη αμμουδιά, ξενοδοχεία, εστιατόρια και πολύ τακτική συγκοινωνία. Αφετηρία της θαλάσσιας σύνδεσης, με λάντζες, με τις νότιες παραλίες: Παράγκα, Καλαμοπόδι, Πλιντρί, Αγράρι, Ελιά.

Παράγκα: Όμορφη μικρή παραλία με ωραίο τοπίο. Στα νώτα της, η παραλία της Αγίας Άννας και το ένα από τα δύο camping του νησιού.

Paradise (Καλαμοπόδι): Ωραία και πολυσύχναστη παραλία, διάσημη από την εποχή των "χίπις". Μεγάλο camping και θαλάσσια σπορ.

Super Paradise (Πλιντρί): Η διασημότερη παραλία του νησιού. Τα τρελά πάρτι στην παραλία, την έκαναν το σημαντικότερο πόλο έλξης του νεανικού κοινού. Μετά τη δεκαετία του '50 έχει καθιερωθεί ως ο κατεξοχήν τόπος συνάντησης των VIPS. Η εκκεντρικότητα στο μεγαλείο της. Αν δείτε ξαφνικά δίπλα σας κάποιον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη που θαυμάζετε, μην εκπλαγείτε...

Αγράρι: Μία ακόμα όμορφη παραλία του νησιού, πιο απομονωμένη, για όσους δεν αγαπούν την πολυκοσμία.

Αγία Άννα - Καλαφάτης: Δύο ακόμα καλές παραλίες με μεγάλη αμμουδιά και καθαρά νερά. Ανάμεσά τους, η μικρή χερσόνησος "Διβούντα", με ψαρολίμανο. Ωραίο τοπίο, καλή συγκοινωνία, σχολή surfing και κατάδυσης.

Πάνορμος - Άγιος Σώστης: Οι μοναδικές, με ιδιαίτερη γοητεία κατάλληλες για μπάνιο παραλίες, στο βόρειο τμήμα του νησιού, στον όρμο του Πάνορμου. Το χαρακτηριστικό αυτό δίνει όλες τις προϋποθέσεις για να απολαύσει κανείς το surfing.

Ελιά: Μια επίσης όμορφη, μεγάλη και δημοφιλής παραλία του νησιού. Τελευταία στάση της θαλάσσιας συγκοινωνίας με λάντζες, που ξεκινούν από τον Πλατύ Γιαλό.

Τούρλος - Άγιος Στέφανος: Καλές παραλίες στα βόρεια της Χώρας. Ολόκληρη η περιοχή αυτή, έχει αναπτυχθεί τουριστικά από χρόνια και συγκεντρώνει πάντα ένα μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Κόρφος: Παραλία κατάλληλη για όσους αγαπούν το surfing, με βορινό προσανατολισμό.

Άγιος Ιωάννης: Κοσμική σχετικά δυτική  παραλία με μοναδική θέα στη Δήλο.

Λυιά: Η τελευταία από τις νότιες παραλίες. Διαθέτει ψαροταβέρνες.

Φτελιά: Η Φτελιά, με βόρειο προσανατολισμό, τραβάει εδώ και αρκετά χρόνια το ενδιαφέρον των surfers.

Καθώς η ζωή κυλάει στη σύγχρονη Μύκονο με γοργούς ρυθμούς πολλά από τα έθιμα και παραδόσεις έχουν αδρανήσει. Οι ασχολίες και τα ενδιαφέροντα άλλαξαν και η πρόοδος ήρθε αντιμέτωπη με την παράδοση. Παρόλα αυτά όμως αρκετά από τα ήθη και έθιμα κατάφεραν και επιβίωσαν. Σήμερα το λαογραφικό στοιχείο φαίνεται ελάχιστα στις θρησκευτικές γιορτές και εκδηλώσεις της εκκλησίας με τις οποίες είναι στενά δεμένο.

Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς γίνεται «ποδαρικό» στα σπίτια για να υπάρξει τύχη και ευτυχία όλο τον χρόνο, κόβεται και μοιράζεται στην οικογένεια η πρωτοχρονιάτικη πίτα. Τυχερός θεωρείται εκείνος που θα βρει το φλουρί της πίτας.

Τα Θεοφάνια είναι μεγάλη γιορτή για όλο το νησί: την παραμονή οι ιερείς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να αγιάσουν, κατόπιν ακολουθεί λειτουργία και εκκλησίασμα και κλήρος πηγαίνουν  μέχρι το λιμάνι. Στη συνέχεια βυθίζεται ο σταυρός και οι νέοι πέφτουν στη θάλασσα για να τον πιάσουν.

Τα μεγαλύτερα γλέντια γίνονται στις Απόκριες. Οι μεταμφιεσμένοι αλωνίζουν τους δρόμους σκορπίζοντας γέλιο με τις αστείες φορεσιές τους.

Η γιορτή συνεχίζεται και την Καθαρά Δευτέρα με τα «κούλουμα». Λίγο πριν το Πάσχα οι Μυκονιάτισσες αρχίζουν να ασπρίζουν ή να βάφουν τα σπίτια τους, να φτιάχνουν ψωμάκια σε σχήμα μικρών ανθρώπων  τα οποία ονομάζουν «Λαζαράκια».

Η Μεγάλη Εβδομάδα γιορτάζεται κατανυκτικά. Την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται περιφορά του Επιτάφιου σε όλο το νησί. Το Μεγάλο Σάββατο το «Χριστός Ανέστη» ακούγεται σε όλο το νησί ενώ η γιορτή κορυφώνεται την ημέρα του Πάσχα. Το πρωί οι κάτοικοι γλεντάνε συνήθως στα σπίτια τους, ενώ το απόγευμα πηγαίνουν στη πλατεία του νησιού και καίνε τον «Ιούδα». Στις περισσότερες θρησκευτικές γιορτές υπάρχουν πανηγύρια σε όλο το νησί.

ΔΗΜΟΣ MYKONOY2289022201
ΚΕΠ MYKONOY2289028621
ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ2289023994
ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ2289022218
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ2289022716
ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ2289079000
ΤΑΞΙ2289022400
ΚΤΕΛ2289023360
ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ2289023990
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ2289022482