Τα όνειρα ζωντανεύουν στις Κυκλάδες

Το 40% των Ευρωπαίων αγόρασε κάτι στο διαδίκτυο το 2010, ποσοστό διπλάσιο του αντίστοιχου του 2005 αν και ο αριθμός κρύβει, όπως πάντα κρύβουν οι αριθμοί, μια διαφοροποίηση: η μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών "ον λάιν", προέρχεται από συγκεκριμένες χώρες κυρίως της δυτικής και βόρειας Ευρώπης. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάζονται στις 30 Αυγούστου σε έκθεση που θα συζητηθεί στην επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς του ΕΚ.

Χωρίς το ίντερνετ δεν θα υπήρχε διαδικτυακό εμπόριο και, το 2010, το 70% των νοικοκυριών στην Ευρώπη είχαν πρόσβαση αλλά με μεγάλες διαφορές μεταξύ κρατών μελών καθώς αν το ποσοστό φθάνει το 91% στην πρώτη Ολλανδία δεν υπερβαίνει το 33% στην τελευταία Βουλγαρία και περίπου 45% για την Ελλάδα.

Παρά την εξάπλωση των διαδικτυακών πωλήσεων αυτές ως επί το πλείστον πραγματοποιούνται ακόμα μέσα στην ίδια χώρα και μόνο το 23% των e-καταναλωτών αγόρασαν κάτι μέσω του ίντερνετ από άλλη χώρα.

Τα είδη ένδυσης, τα ταξίδια και οι πάσης φύσεως υπηρεσίες είναι το συνηθέστερο "προϊόν" που αγοράζεται στο διαδίκτυο ενώ είναι ίσως ειρωνικό ότι τελευταία στον κατάλογο είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και γενικότερα οι ηλεκτρονικές συσκευές.

Όσο για τους πωλητές… Περίπου το 14% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων πωλούν τα προϊόντα τους και μέσω του διαδικτύου, ποσοστό που έχει παραμείνει σταθερό την τελευταία 5ετία, αλλά και πάλι καταγράφονται σημαντικές διαφορές μεταξύ κρατών μελών: Στην Τσεχία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία, τη Λιθουανία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Δανία και το Βέλγιο το ποσοστό υπερβαίνει ήδη το 20% ενώ στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιταλία, και πολλές άλλες χώρες παραμένει κάτω του 10%.

Οι πωλήσεις μέσω διαδικτύου ήδη ρυθμίζονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία όμως οι κανόνες ισχύουν μόνο εντός της ΕΕ και είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβληθούν όταν οι αγορές γίνονται σε μη ευρωπαϊκές χώρες. Το ζήτημα της νομικής κάλυψης είναι σημαντικό και για τις δύο πλευρές καθώς, όπως σημειώνεται στην έκθεση μπορεί το ηλεκτρονικό εμπόριο να έχει ανοίξει νέους ορίζοντες για εμπόρους και καταναλωτές, διευκολύνοντας τις συναλλαγές και μειώνοντας το κόστος, όμως ταυτόχρονα έχει ανοίξει και νέους ορίζοντες… παρανομίας και λαθρεμπορίου. Σημειώνεται έτσι ότι η μείωση των τιμών για νόμιμα προϊόντα ίσως είναι τελικά η μοναδική λύση για την προσέλκυση εκείνων που διαφορετικά στρέφονται σε παράνομες πηγές απόκτησης των ιδίων προϊόντων.