Τα όνειρα ζωντανεύουν στις Κυκλάδες

Εξωση σε πάνω από πέντε χιλιάδες Ανδριώτες του Δήμου Υδρούσας κάνει το ελληνικό Δημόσιο, ζητώντας πίσω περίπου δέκα χιλιάδες στρέμματα τα οποία ανήκουν στους νησιώτες εδώ και ενάμιση αιώνα.

Το νησί είναι κυριολεκτικά στο πόδι και με δεδομένο ότι η Πολιτεία νίπτει τας χείρας της, ο δήμαρχος Υδρούσας, Κυριάκος Θωμάς, έχοντας εξαντλήσει εδώ και πέντε χρόνια κάθε προσπάθεια για να βρεθεί λύση, συγκαλεί την επόμενη εβδομάδα ανοικτή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, παρουσία όλων των κατοίκων της περιοχής, στην οποία έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν οι βουλευτές Κυκλάδων, ο γ.γ. της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, ο Νομάρχης και ο Επαρχος του νησιού.

«Το ελληνικό Δημόσιο, αφού παραχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες τεράστιες εκτάσεις δημόσιας περιουσίας στη Μονή Βατοπεδίου, έρχεται τώρα και βγάζει από τα σπίτια τους 5.000 κατοίκους της Ανδρου», μας λέει ο Κυριάκος Θωμάς. «Το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι η διεκδίκηση του Δημοσίου -ξαφνική και νομικά αβάσιμη με βάση την γνωμοδότηση του καθηγητή Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Φίλιππου Δωρή, που ζήτησε και έλαβε ο δήμος- αφορά σε μια έκταση 9.902 στρεμμάτων, της οποίας όμως τα επακριβή όρια δεν είναι καν σε θέση να προσδιορίσει η Κτηματική Υπηρεσία, αφού το Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους. Στην εν λόγω περιοχή όμως υπάρχουν 7 προϋφιστάμενοι του 1923 οικισμοί, υπάρχουν σχολεία, εκκλησίες, το λιμάνι του νησιού, ακόμα και το κτίριο που στεγάζεται το δημαρχείο του δήμου».

Η υπόθεση αυτή, για την οποία πολλοί κάτοικοι, με νόμιμους τίτλους ακόμα και από το 1850 (!), πρόκειται να καταθέσουν προσφυγή στον Συνήγορο του Πολίτη, ενώ σκέφτονται να φτάσουν μέχρι και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ξεκίνησε το 2002, όταν ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Φωτιάδης, ύστερα από εισήγηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων, κατέγραψε 9.902 στρέμματα ως δημόσια περιουσία.

«Η εν λόγω εισήγηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου βασίστηκε σε μια εσφαλμένη νομικά ερμηνεία και εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας στην περιοχή των Κυκλάδων (και εν προκειμένω στην Ανδρο), αφού η γη, από την περίοδο ακόμα της τουρκοκρατίας, ανήκε σε ιδιώτες», συνεχίζει ο κ. Θωμάς. «Το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, μάλιστα, με νεότερη απόφασή του (Ιανουάριος 2004) απέσυρε τον εν λόγω ισχυρισμό και ζήτησε να επανεξεταστεί η καταγραφή της επίμαχης έκτασης ως "αδεσπότου". Με την ίδια απόφαση και προκειμένου να κριθεί οριστικά η τύχη της περιοχής ζήτησε από την Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων να προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες, όπως ο επακριβής καθορισμός της επίμαχης έκτασης, ο προσδιορισμός της έκτασης που βρίσκεται εντός σχεδίου πόλεως ή μέσα σε οικισμό προϋφιστάμενο του 1923, καθώς και η έρευνα και εφαρμογή συμβολαιογραφικών τίτλων των ιδιωτών. Ομως, όπως συμβαίνει συνήθως με το ελληνικό Δημόσιο, τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε και η Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων δεν προχώρησε σε καμία από τις προαναφερθείσες ενέργειες που θα μπορούσαν να άρουν το αδιέξοδο και να ξεκαθαρίσουν το θέμα. Μάλιστα, όχι μόνο αγνοεί επιδεικτικά την εν λόγω απόφαση, αλλά "ρίχνει το μπαλάκι" στους κατοίκους, κάνοντάς τους... έξωση από τα κτήματα ή τα σπίτια τους! Ετσι, στις 7 Αυγούστου έστειλε Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής σε ιδιώτη, ο οποίος έχει συμβόλαιο ιδιοκτησίας από το 1920, για έκταση την οποία οι πρόγονοί του είχαν αγοράσει από την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής!».

Για «απόλυτο παραλογισμό» κάνουν λόγο οι Ανδριώτες, επισημαίνοντας ότι στην περιοχή αυτή «εκτός από τα σπίτια, το Δημαρχείο, τις εκκλησίες, υπάρχουν πεζούλες και ξερολιθιές που αποδεικνύουν την από αιώνες παρέμβαση των κατοίκων της περιοχής. Υπάρχουν συμβόλαια ιδιοκτησίας από το 1859. Μένουν μόνιμα 2.000 κάτοικοι και μαζί με τους παραθεριστές φτάνουν το καλοκαίρι τους 5.000»!

Την ιδια ώρα, η Κτηματική Υπηρεσία αρνείται στον δήμο να προχωρήσει στην κατασκευή δικτύου ύδρευσης στην περιοχή αυτή, επικαλούμενη τη διεκδίκηση του Δημοσίου, με αποτέλεσμα πολλά σπίτια, μόνιμων κατοίκων και παραθεριστών, που έχουν τίτλους και πληρώνουν εφορία για τα ακίνητά τους εδώ και δεκαετίες, να κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς νερό. Αγανακτισμένος ο δήμαρχος προσθέτει: «Πρόκειται για άλλη μια απόδειξη ότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, το Δημόσιο δεν είναι αρωγός, αλλά εχθρός του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος: Από τη μια, "ιδιωτικοποιεί" με συνοπτικές διαδικασίες και κοψοτιμής "φιλέτα" δημόσιας γης (βλ. Βατοπέδι) κι από την άλλη μετακυλίει στους ίδιους τους πολίτες τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις του, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στην απόγνωση».