Τα όνειρα ζωντανεύουν στις Κυκλάδες

Η Κίμωλος ανήκει στο σύμπλεγμα των Νοτιοδυτικών Κυκλάδων, απέχει 87 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά και βρίσκεται πολύ κοντά στη Μήλο.

Η μετάβαση στο νησί γίνεται ακτοπλοϊκώς από τον Πειραιά ή με αεροπλάνο χρησιμοποιώντας το αεροδρόμιο της γειτονικής Μήλου με την οποία συνδέεται καθημερινά με φερι - μποτ και καΐκια. Είναι νησί ηφαιστειογενές, έκτασης 37 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με μοναδική ποικιλία πετρωμάτων των οποίων χαρακτηριστικό είναι το άσπρο τους χρώμα, «κιμώλια γη».

Η χλωρίδα και πανίδα του νησιού είναι μοναδική. Εδώ, συναντάμε τη μεσογειακή φώκια, το μοναδικό είδος της οχιάς «λεμπετίνα», τη μπλε σαύρα, τον θαλασσοκόρακα, τη χρυσή κουκουβάγια, ένα σπάνιο είδος γερακιού, και πολλά αποδημητικά πουλιά.

Η μυθολογία λέει πως το όνομα του νησιού το έδωσε ο πρώτος οικιστής της, ο Κίμωλος. Οι Βενετοί την ονόμαζαν «Αρτζεντιέρα», ίσως από το ασημόχρωμο τόνο των πετρωμάτων της. Στο Μεσαίωνα, το νησί λεγόταν «Εχινούσα», δηλαδή η νήσος των Εχιδνών.

Η αρχαία πόλη, πριν βυθιστεί,  βρισκόταν στα δυτικά του νησιού στη σημερινή θέση «Ελληνικά». Ότι απέμεινε από την πόλη βρίσκεται στο νησάκι Άγιος Ανδρέας, απέναντι από τα Ελληνικά, όπου στον βυθό της περιοχής βρέθηκαν ερείπια από τα σπίτια και τους τάφους της αρχαίας πόλης. Οι κάτοικοι συνέχισαν να κατοικούν εδώ μέχρι τη Βυζαντινή Εποχή όπως προκύπτει από τα ευρήματα αγγείων Ρωμαϊκών και Βυζαντινών Χρόνων.

Η Κίμωλος υπέστη, όπως όλα τα Κυκλαδονήσια, πολλά δεινά από τις επιδρομές των πειρατών και την κυριαρχία αλλόθρησκων κατακτητών αλλά γνώρισε και ημέρες δόξας. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ο Μάρκος Σανούδος, ένωσε την Κίμωλο με το Δουκάτο της Νάξου (1207). Στη συνέχεια το νησί καταλήφθηκε από τους Τούρκους και κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1770-1774), από τους Ρώσους.

Μετά την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό (1828) η Κίμωλος ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Οι οικισμοί Μέσα Κάστρο και Έξω Κάστρο στο Χωριό, δείγματα αιγαιοπελαγίτικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.

Η εκκλησία του Χριστού, η αρχαιότερη εκκλησία  του νησιού, η οποία χτίστηκε το 1592 από τον ιερέα Ιωάννη Ράμφο.

Ο ναός της Παναγίας της Οδηγήτριας, η μητρόπολη του νησιού στην οποία βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας φιλοτεχνημένη από τους Παλαιολόγους τον 15ο αιώνα.

Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, μοναδικό στολίδι ιδιαίτερης ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας με την εικόνα του αγίου Χρυσοστόμου η οποία αγιογραφήθηκε το 18ο αιώνα.

Το Μουσείο της Κιμώλου, όπου φυλάσσονται, μεταξύ άλλων, αγγεία γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων.

Στη Κίμωλο, αξίζει να επισκεφτεί κανείς πολλές άλλες εκκλησίες αλλά και ξωκλήσια των οποίων η αρχιτεκτονική, άρρηκτα δεμένη με το περιβάλλον, θα μαγέψει τον επισκέπτη.

• Αλυκή
• Μπονάτσα
• Καλαμίτσι
• Αη – Γιώργης
• Λειβαδάκι
• Κλίμα
• Ρέμα
• Ψάθη
• Σούφι
• Μοναστήρια
• Όρμος της Αθηνιάς
• Κάστρο
• Πάνω Μερσίνι
• Κάτω Μερσίνι
• Άλμουρα
• Της Παναγιάς τ’ αυλάκι
• Ελληνικά
• Ασπρόγκρεμα

15 Αυγούστου - Εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με λιτανεία της εικόνας και παραδοσιακό γλέντι.

«Πολιτιστικός Αύγουστος» - Καλλιτεχνικά δρώμενα υπό την αιγίδα των εν Αθήναις πολιτιστικών συλλόγων, με θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές, συναυλίες κ.α.

5 Οκτωβρίου - Εορτάζεται η μνήμη της Κιμωλιότισσας Όσιας Μεθοδίας στο Χωριό Κιμώλου με εσπερινό, λειτουργία, περιφορά των λειψάνων και γλέντι με παραδοσιακή ζωντανή μουσική.

21 Νοεμβρίου - Εορτασμός των Εισόδιων της Θεοτόκου, προστάτιδος του νησιού, με λιτανεία της εικόνας και παραδοσιακό γλέντι.