Καθώς η ζωή κυλάει στη σύγχρονη Μύκονο με γοργούς ρυθμούς πολλά από τα έθιμα και παραδόσεις έχουν αδρανήσει. Οι ασχολίες και τα ενδιαφέροντα άλλαξαν και η πρόοδος ήρθε αντιμέτωπη με την παράδοση. Παρόλα αυτά όμως αρκετά από τα ήθη και έθιμα κατάφεραν και επιβίωσαν. Σήμερα το λαογραφικό στοιχείο φαίνεται ελάχιστα στις θρησκευτικές γιορτές και εκδηλώσεις της εκκλησίας με τις οποίες είναι στενά δεμένο.
Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς γίνεται «ποδαρικό» στα σπίτια για να υπάρξει τύχη και ευτυχία όλο τον χρόνο, κόβεται και μοιράζεται στην οικογένεια η πρωτοχρονιάτικη πίτα. Τυχερός θεωρείται εκείνος που θα βρει το φλουρί της πίτας.
Τα Θεοφάνια είναι μεγάλη γιορτή για όλο το νησί: την παραμονή οι ιερείς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να αγιάσουν, κατόπιν ακολουθεί λειτουργία και εκκλησίασμα και κλήρος πηγαίνουν μέχρι το λιμάνι. Στη συνέχεια βυθίζεται ο σταυρός και οι νέοι πέφτουν στη θάλασσα για να τον πιάσουν.
Τα μεγαλύτερα γλέντια γίνονται στις Απόκριες. Οι μεταμφιεσμένοι αλωνίζουν τους δρόμους σκορπίζοντας γέλιο με τις αστείες φορεσιές τους.
Η γιορτή συνεχίζεται και την Καθαρά Δευτέρα με τα «κούλουμα». Λίγο πριν το Πάσχα οι Μυκονιάτισσες αρχίζουν να ασπρίζουν ή να βάφουν τα σπίτια τους, να φτιάχνουν ψωμάκια σε σχήμα μικρών ανθρώπων τα οποία ονομάζουν «Λαζαράκια».
Η Μεγάλη Εβδομάδα γιορτάζεται κατανυκτικά. Την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται περιφορά του Επιτάφιου σε όλο το νησί. Το Μεγάλο Σάββατο το «Χριστός Ανέστη» ακούγεται σε όλο το νησί ενώ η γιορτή κορυφώνεται την ημέρα του Πάσχα. Το πρωί οι κάτοικοι γλεντάνε συνήθως στα σπίτια τους, ενώ το απόγευμα πηγαίνουν στη πλατεία του νησιού και καίνε τον «Ιούδα». Στις περισσότερες θρησκευτικές γιορτές υπάρχουν πανηγύρια σε όλο το νησί.