Κατά την επικρατέστερη εκδοχή το γεωγραφικό όνομα Σίφνος αποδόθηκε στο νησί, από το όνομα Σίφνος που ήταν γιος του ήρωα της Αττικής Σουνίου. Άλλες ονομασίες ήταν Ακίς πιθανώς από το μυτερό και τριγωνικό σχήμα της και Μερόπη πιθανώς όταν κυριαρχούσαν στο νησί οι Μινωίτες και Μερόπη λεγόταν η εγγονή του Μίνωα κόρη της Αριάδνης και του Οινοπίωνα. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας το όνομα Σίφνος όπως και τα γεωγραφικά ονόματα των άλλων Κυκλάδων έλαβε διάφορες παραλλαγές όπως Σίφινος, Σίφουνος, Σίφανος, Σίφανο, Σίφανα και Σίφαντο.
3000-2000 π.Χ.: Η Σίφνος κατοικήθηκε από Προέλληνες ή Αιγαίους. Σημειώθηκε μεταλλευτική δραστηριότητα στο νησί.
1130-1120 π.Χ.: Εγκαταστάθηκαν στο νησί Ίωνες από την Αθήνα. Πιθανολογείται η ίδρυση του "άστεως" του σημερινού Κάστρου και η μετονομασία του νησιού σε 8ος-5ος αι. π.Χ. Γνώρισε οικονομική άνθιση χάρη στο μεταλλευτικό της πλούτο, έκοψε δικό της νόμισμα.
525 π.Χ.: Ιδρύθηκε ο περίφημος θησαυρός των Σιφνίων στους Δελφούς.
5ος-4ος αι.: Kατά τους περσικούς πολέμους οι Σίφνιοι αρνήθηκαν να δώσουν "γη και ύδωρ" και έλαβαν μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.).
388 π.Χ.: Το νησί περιήλθε στη μακεδονική εξουσία.
4ος-3ος αι. π.Χ.: Έζησαν ο βασιλικός γιατρός Δίφιλος ο Σιφνιός, που έγραψε το έργο "Περί των προσφερομένων τοις νοσούσι και υγιαίνουσιν". (Κατάλληλη δίαιτα για ασθενείς και υγιείς"), και ο χρονογράφος Μάλακος, που έγραψε το έργο "Σιφνίων Όροι" (χρονικό για τα γεγονότα που έγιναν στη Σίφνο).
146 π.Χ.-324 π.Χ.: Η Σίφνος διετέλεσε υπό ρωμαϊκή κατοχή.
1207-1262: Φραγκοκρατία.
1279-1307: Επανήλθε στην κυριαρχία του Βυζαντίου.
1537-1566: Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα προσάρτησε το νησί στο οθωμανικό κράτος, ενώ με εξαίρεση μικρά διαλείμματα, ηγεμόνευσαν οι Γοζαδίνοι υπό τουρκική επικυριαρχία έως το 1617.
1617-1821: Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το νησί διοικούσε ο Τούρκος αρχηγός του στόλου (Καπουδάν Πασά).
1642: Ο μεγαλέμπορος και επίτροπος της Σίφνου Βασίλειος Λογοθέτης ίδρυσε το μοναστήρι της Παναγίας της Βρυσιανής.
1646-1797: Η Σίφνος υπήρξε έδρα Αρχιεπισκοπής με δικαιοδοσία σε έντεκα νησιά και έδρα της Επισκοπής Σιφνομήλου (1797-1852).
1650: Πάνω σε θεμέλια αρχαίου ναού χτίστηκε ο ναός της Πολιούχου της Σίφνου Παναγίας της Χρυσοπηγής, που είναι σήμερα ένας από τους 230 ναούς που λειτουργούνται.
1687-1854: Περίοδος ακμής της Παιδείας στη Σίφνο, λειτούργησε η περίφημη Σχολή του Αγίου Τάφου, γνωστή ως "Παιδευτήριον του Αρχιπελάγους".
1770-1774: Η Σίφνος διετέλεσε υπό ρωσική κατοχή.
1821: Στον κατάλογο των ορκισμένων φιλικών αναφέρονται και οι Σίφνιοι Νικόλαος Γρυπάρης, Δημήτριος Λαγός και Γεώργιος Μπάος. Το 1821 ο σχολάρχης Νικόλαος Χρυσόγελος (1780-1857) ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στη σχολή της Σίφνου και αφού τέθηκε επικεφαλής 150 Σιφνιών πολεμιστών αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο, όπου ανέπτυξε πολύμορφη αγωνιστική δράση.
1883: Οι Καμάρες καθιερώθηκαν ως επίσημο λιμάνι του νησιού.
Το 1914 ο ενιαίος Δήμος Σίφνίων που ιδρύθηκε το 1836 διαιρέθηκε σε δύο Κοινότητες της Απολλωνίας και του Αρτεμώνα.
1941-1944: Η Σίφνος γνώρισε την ιταλική κατοχή.
1999: Οι δύο Κοινότητες της Σίφνου ενώθηκαν και αποτελούν τον ενιαίο Δήμο Σίφνου.